Sabina Waszut – rocznik 1979. Debiutancka powieść „Rozdroża” (wyd. Muza) została nominowana do Nagrody Literackiej Europy Środkowej „Angelus” za rok 2014. Na Festiwalu Literatury Kobiet w Siedlcach książka zdobyła nagrodę główną kategorii „Pióro”, dla najbardziej poruszającej polskiej powieści roku 2014. Na rynku pojawiły się również dalsze losy bohaterów „Rozdroży” – „W obcym domu” (wyd. Muza) i „Zielony Byfyj” (wyd. Muza) oraz książki „Bar na starym osiedlu” (wyd. Muza) i „Dobra noc” (wyd. Muza). We wrześniu 2019 ukazała się najnowsza powieść „Narzeczona z getta” (wyd. Książnica). Mieszka na Śląsku. Mama dwójki dzieci. Od lat zakochana w górach.

zaduszki 1985

niepewna była jedynie pogoda

czekaliśmy na śnieg

wtedy można było pójść w nowym płaszczu

i rękawiczkach z których jedna miała nie doczekać świąt

reszta pozostawała niezmienna

brodzenie w morzu zniczy

ogarki jak świeczki na torcie

ciche życzenia stu lat i pączki jedzone przy grobach

babcia obchodziła kolejną rocznicę urodzin

jeszcze tutaj z nami

już odchodząc tam

ale o tym się nie myślało

nie wiedziało

nie czuło na ramieniu dotyku przodków

ważni byli ci obok

ciepła dłoń

mgiełka z ust

zapach wosku w płucach

Dom bez pieca traci oddech

Tego dnia rwałyśmy bez

Mówiłaś że jest mlecznie

Tak nierzeczywiście majowo i sennie

Ale pieśni usłyszałyśmy później

Najpierw był zapach sieni

Słodki Koci Babciny

I drzwi z których można zeskrobać losy

W kuchni chowasz jesień

Rozrzuciłaś przedmioty jak liście

Sepia zdjęć i  kiełbasa z  ogniska

Piec ogrzewa  plecy

Choć już dawno blachę zasłoniłaś chlebem

Otuliłam się w fotel

Zamruczał

Zostałam

Od końca

Pociąg ze stacji Szczecin Główny wjedzie na tor przy peronie drugim.

Kawa parzy język.

Na walizce pełno kolorowych dam, spieszą się dokądś.

Ja wolałabym zostać.

Uspokój się! – rozkazujesz.

Macham ręką zza szyby, nie potrafię się żegnać.

Ty też nie.

Pociąg do stacji Katowice Główny odjedzie z toru drugiego przy peronie pierwszym.

Z megafonu mówią wierszem.